Podróż do Wuzhou okazała się całkiem przyjemna, pomijając dość męczący fragment przejścia od hotelu w Guangzhou do stacji metra, a następnie do dworca autobusowego. Przed wejściem do głównej sali terminalu musieliśmy prześwietlić nasze bagaże, następnie niczym na lotnisku udać się do odpowiedniego gate’a, gdzie po kontroli biletów zostaliśmy przepuszczeni przez bramkę i mogliśmy wsiąść do autobusu. Wszystko odbyło się sprawnie i w duchu zasad konfucjanizmu. Bilety kontrolowano nam co najmniej cztery razy, cobyśmy przypadkiem nie pojechali w innym niż zamierzonego kierunku.

Przeczytaj całość »

Po niespełna trzech godzinach jazdy z Ayuthaya’i dotarliśmy na terminal na przedmieściach Bangkoku. Stąd musieliśmy wskoczyć w jeden z autobusów miejskich i przebijać się w korkach kolejne ponad 50 minut zanim ostatecznie dotarliśmy do celu – dzielnicy Banglamphu. Ten „raj” bakcpackersów przypominać miał podobno miło wspominany przez nas Paharganj w Delhi. Niestety szybko okazało się, że Tajowie zupełnie inaczej rozumieją termin „backpackers”…

Przeczytaj całość »

Kiedy po raz pierwszy usłyszeliśmy o tygrysach w świątyni Wat Luang Ta Bua Yanna Sampanno, od razu wiedzieliśmy, że musimy odwiedzić to miejsce. Całą dwutygodniową podróż po Tajlandii podporządkowaliśmy wizycie w sanktuarium. Biorąc pod uwagę nasze wizyty w klasztorach w Ladakh, kontakty z mnichami i wszelkie uprzejmości, których mieliśmy okazję doświadczyć ze strony buddystów podczas pobytu w Indiach, wydawało nam się, że „Świątynia Tygrysów” pod Kanchinaburi to ostatnie na ziemi prawdziwe sanktuarium dla wielkich kotów. Czy aby na pewno mieliśmy rację…

Przeczytaj całość »

Naszą dwutygodniową tajską przygodę rozpoczęliśmy od miasteczka Phuket, gdzie dolecieliśmy najtańszymi azjatyckimi liniami – AirAsia. Na miejscu okazało się, że wizę on-arrival można otrzymać jedynie po okazaniu biletu wylotnego z Tajlandii, którego oczywiście nie posiadaliśmy… Na szczęście technika na ładne oczy poskutkowała na pana urzędnika w biurze imigracyjnym i ostatecznie w drodze wyjątku wizę otrzymaliśmy. Co ciekawe – całkowicie za darmo (do końca marca 2011 wizy do Tajlandii zwolnione są od opłat – polityka pro turystyczna w związku z krachem w biznesie spowodowanym zamieszkami w kraju).

Przeczytaj całość »

Czując chwilowy przesyt wielkimi metropoliami, bardzo chcieliśmy uniknąć dłuższego pobytu w Kuala Lumpur. Jako że w Tajlandii nie planowaliśmy zabawić więcej niż dwa tygodnie, była to ostatnia możliwość aplikowania o chińską wizę. Mając jeszcze wciąż w pamięci abstrakcyjne wymagania stawiane przez Ambasadę Chińskiej Republiki Ludowej w Warszawie, żywiliśmy poważne obawy czy aby na pewno uda nam się tą wizę uzyskać. Tak więc z duszami na ramieniu następnego poranka po przyjeździe do Kuala Lumpur pognaliśmy co sił w nogach do ambasady…

Przeczytaj całość »